ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပန္းခ်ီပဲေရးသြားမယ္ (ေျမာက္ဦးက ပန္းခ်ီဆရာ)

               ေဆာင္း၏ ျမဴႏွင္းေတြက ပတ္ဝန္းက်င္ျမင္ကြင္းတစ္ခုလံုး၌ လြင့္ေမ်ာကာ ျပန္႕က်ဲလ်က္ရိွသည္။ ေျမာက္ဦး၏ ျမက္ခင္းျပင္ေတြမွာ ႏွင္းသီးေလးေတြတြဲခိုလ်က္ရိွၾကသည္။ ပတ္ဝန္းတစ္က်င္တစ္ခုလံုး ကလည္း ေဆာင္း၏ဒဏ္ေၾကာင့္ ေအးစိမ့္ေနသည္။

       သူ႕ျပခန္းေလးက ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ရိွ သွ်စ္ေသာင္းဘုရားအလြန္ထုကၠန္႕သိမ္ပုထိုးေတာ္ႀကီး အနီး တြင္ရိွသည္။ သူ႕ျပခန္းေလး၏ ၿခံဝင္းအဝင္ဝကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေျမာက္ဦး၏
အထင္ရွားဆံုး ေရွးေေဟာင္းသမိုင္းဝင္ ဘုရားမ်ားျဖစ္သည့္ ထုကၠန္႕သိမ္၊ ေလးမ်က္ႏွာ၊ သွ်စ္ေသာင္းပုထိုးမ်ားကို အထင္အရွားေတြ႕ျမင္ရသည္။ ျမက္ခင္းျပင္ေတြစိမ္းစိမ္းစိုစိုႏွင့္ အနီးရိွ တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ားမွာ သူ႕ပန္းခ်ီျပခန္ေလးႏွင့္ ပနံရေနေလသည္။

 ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕မွ စာေပမိတ္ေဆြတစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္စိန္သန္းႏွင့္ မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႕ဆီေရာက္သြားေတာ့ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းဆိုထားသည့္အတိုင္း မိမိတို႕အား အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနတာ  ေတြ႕ရသည္။

   အဲသည္အခ်ိန္က မိမိမွာသူ႕ျပခန္းေလးကို ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ အမည္မေဖာ္ျပ တတ္ ေသာရသေတြကိို ခံစားလိုက္ရပါသည္။ သူ႕ျပခန္းေလးမွာ ပန္းခ်ီကားေျမာက္ျမားစြာကို ခင္းက်င္း ျပသထားပါသည္။ ယင္းပန္းခ်ီကားမ်ားမွာ အိုမင္းမႈ သေကၤ တေတြႏွင့္ ေရွးရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတည္း က ရွိေနခဲ့ သည့္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕၏ ေရွးေဟာင္းအႏုပညာလက္ရာေတြကို ဆန္းသစ္ေသာရႈေထာင့္မ်ား ျဖင့္ တင္ျပထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

           “ ကၽြန္ေတာ္က ေျမာက္ဦးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ကားေတြခ်ည္း အေရးမ်ားေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆို တာ ခဏခဏ အေမးခံရဖူးတယ္။ ေျမာက္ဦးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခေရဇီ ျဖစ္တာက ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေျမာက္ဦးမွာေမြးတယ္။ ေျမာက္ဦးမွာ ႀကီးျပင္းတယ္။ ေျမာက္ဦးက ဝထၳဳပစၥည္းေတြနဲ႕ အၿမဲထိေတြ႕ေနရတယ္။ ဘယ္ခေရဇီ မျဖစ္ဘဲေနပါ့မလဲေလ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ဘာသာ သာသနာရွိခဲ့တဲ့ေနရာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္က ေျမာက္ဦးအေၾကာင္းပဲ ေရးေနခ်င္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေျမာက္ဦးဟာ ရာသီတိုင္းမွာ လွတယ္။ မိုးခါလည္း မိုးခါအေလ်ာက္၊ ေဆာင္းလည္း ေဆာင္းအေလ်ာက္၊ ေႏြလည္းေႏြအေလ်ာက္ လွတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေျမာက္ဦးမွာ တျခားေဒသေတြနဲ႕မတူတဲ့ ထူးျခားခ်က္ေတြရွိေနတယ္။ အဲဒီ ထူးျခားခ်က္ေတြကို တျခားလူေတြ ခံစား ေစခ်င္လို႕ ခံစားတင္ျပေနတာျဖစ္ပါတယ္ ” ဟု သူက ဆိုပါသည္။

             ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ရွိ ေရွးေဟာင္း အႏုပညာ လက္ရာမ်ားအား ဆန္းသစ္စြာ တင္ျပထားေသာ သူ႕ပန္းခ်ီျပခန္းထဲတြင္ တအ့ံတၾသ ျဖစ္ေနေသာ မိမိအား အထက္ပါစကားမ်ားေျပာေနသူမွာ အျခားသူမဟုတ္။ မၾကာမီလမ်ားအတြင္းက ပန္းခ်ီပညာႏွင့္ပတ္သက္၍ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားသို႕ သြားေရာက္ေလံလာခဲ့သူ ပန္းခ်ီ ေရႊေမာင္သာပင္ျဖစ္ပါသည္။

***    ****    ****    ****    ****    ****    ****    ****    ****    ****    ****

  ပန္းခ်ီ ေရႊေမာင္သာကို ၁၉၅၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၁ ရက္တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ေမြးခ်င္း (၆) ေယာက္အနက္ အႀကီးဆံုးသားျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕မွာပင္

ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ မတ္ထရစ္ဆယ္တန္းေအာင္သည္။ ယင္းေနာက္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီးဌာနတြင္ အစိုးရဝန္ထမ္း ဝင္လုပ္ခဲ့သည္။

           သူ႕မွာ ငယ္စဥ္ကပင္ ပန္းခ်ီသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေက်ာင္းေနစဥ္ ကာလႏွင့္ အစိုးရဝန္ထမ္းဘဝမ်ားတြင္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ရိွ နီးစပ္ရာ ဆရာသမားမ်ားထံတြင္ ဆိုင္းဘိုး ပန္းခ်ီပညာကို ေလ့လာသင္ယူခဲ့သည္။ သူ၏ဘဝ အေစာပိုင္း ကာလမ်ားတြင္ ပန္းခ်ီေရးျခင္းအတတ္ပညာအား ေစ့ငုေသခ်ာစြာ ေလ့လာႏိုင္ျခင္းမရိွခဲ့ဟုဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ကစၿပီး ယခုႏွစ္အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဆရာဝင္းေဖျမင့္ထံတြင္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္လခြဲကပင္ ခုနစ္လအထိ ႏွစ္စဥ္ သြားေရာက္သင္ယူခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။

          “ ပန္းခ်ီပညာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး စနစ္တက် သင္ေပးခဲ့တာက ဆရာဝင္းေဖျမင့္ တစ္ယာက္ပဲရွိပါတယ္။ ပထမဆံုး Compose ဖြဲ႕စည္း႔ံု၊ ကာလာ၊ ၿပီးေတာ့ သီအိုရီ နဲ႕ပတ္သက္လို႕ ဆရာက အကုန္လံုးသင္ေပးခဲ့တာ။ ပန္းခ်ီနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ Technique နဲ႕ပတ္သက္လို႕လည္းသင္ေပး တယ္။ ေဆးအခ်ိန္အဆ၊ ေရအခ်ိန္အဆ အကုန္လံုးသင္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဆီေဆး၊ ေရေဆးမကလို႕ Penstal ေရးနည္း Technique ေတြပါသင္ေပးခဲ့တာပါ ” ဟုသူက ေရွးေဟာင္းေႏွာင္း ျဖစ္ကို သတိရဖြယ္ ျပန္လည္ေျပာျပသည္။

            အစိုးရဝန္ထမ္း တစ္ဘက္ျဖင့္ ေျမာက္ဦးမွာ ပန္းခ်ီေရးေနရင္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးပန္းခ်ီကို ေဇာက္ခ်ေရးသြားရန္အတြက္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာတြင္ အစိုးရဝန္ထမ္းဘဝမွ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

            “ ပန္းခ်ီအလုပ္ဆိုတာ ထမင္းစားဒေရးအလုပ္ထက္ ေလးနက္တယ္။ ကိုယ္ျဖတ္သန္းရာဘဝ မွာ ေအာင္ျမင္ခ်င္ ေအာင္ျမင္မယ္။ ရႈံးနိမ့္ခ်င္ ရႈံးနိမ့္မယ္။ အတိအက် ေျပာလို႔မရဘူး။ ပန္းခ်ီကိုေရးေန ရင္း ခေရဇီျဖစ္လာၿပီး ပန္းခ်ီမွာႏွစ္ၿပီး လုပ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။ ဘဝမွာ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈကို ဒီပန္းခ်ီ ကပဲ ေပးစြမ္းႏိုင္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ခ်င္ျခင္းေတြကို ဖန္တီးလို႔ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တျခားဟာေတြစြန္႕ၿပီး ပန္းခ်ီကို ေရးခဲ့တာျဖစ္တယ္ ” ဟုသူ႕ခံယူခ်က္ကို ဆိုျပန္သည္။

           ပန္းခ်ီနယ္ပယ္မွာရယ္လို႔မဟုတ္ အျခားမည္သည့္ နယ္ပယ္မွာျဖစ္ေစ အလုပ္တစ္ခုတြင္ ေအာင္ျမင္ရန္အတြက္ (၁) အခ်ိန္ကို စနစ္တက် အသံုးခ်တတ္ရန္၊ (၂) ယင္းအလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ရန္၊ (၃) ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နည္းနိႆ်မ်ားကို သိရိွထားရန္၊ (၄) ယိုင္နဲ႔မသြားရန္တို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာကဆိုပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ခံယူခ်က္ကပင္ သူ႔အား ပန္းခ်ီႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေရးတံခါးေပါက္ဆီသို႔ အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုရေပမည္။

           သူ႔ပန္းခ်ီသမား သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျပည္တြင္းျပည္ပမ်ား၌ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲႏွင့္ Group Show ပြဲမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။

          ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သံလြင္လမ္းထိပ္ရိွ ‘ေလာကနတ္’ New Treasure Art Gallery တြင္ နာမည္ဘကီးပန္းခ်ီဆရာမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဝင္းေဖျမင့္၊ ခင္ေမာင္ျမင့္၊ စိုင္းေဝလ်ံ၊ ေအးၿငိမ္းျမင့္၊ ေက်ာ္လင္းႏွင့္ အျခားနာမည္ႀကီး ပန္းခ်ီဆရာမ်ားႏွင့္တြဲဖက္ၿပီး Group Show ျပပြဲတစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က သမၼတဟိုတယ္တြင္ ပန္းခ်ီေမာင္ေက်ာ္ညြန္႔၊ ပန္းခ်ီသန္းျမင့္ေအာင္ တို႔ႏွင့္တြဲဖက္ၿပီး ‘သာစြရခိုင္’ ရခိုင္ကားသက္သက္ ျပပြဲတစ္ခုကိုလည္း ျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ရခိုင္ဓမၼာရံု၌ တစ္ကိုယ္ေတာ္ျပပြဲ တစ္ခုကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္။

             ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာမွာ ေျမာက္ဦးတြင္ ပန္းခ်ီေရးေနရင္း ၂၀၀၀ ခုႏွစ္က ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ သံအမတ္ႀကီးႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ သံအမတ္ႀကီး၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ သူ၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားအား သံအမတ္ႀကီးကပင္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ကင္မရြန္၌ တစ္ကိုယ္ေတာ္ျပပြဲမ်ားကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလႏွင့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလမ်ားတြင္ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာမွာ အဆိုပါပြဲမ်ားအား ကိုယ္တိုင္တက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္းမရိွခဲ့ဟုဆိုပါသည္။

             “ ကိုယ္ဖန္တီးထားတဲ့ အႏုပညာပစၥည္းေတြကို ႏိုင္ငံျခားမွာ တင္ျပခြင့္ရတာကေတာ့ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ့္ဒသက အေၾကာင္းအရာေတြက္ို ႏိုင္ငံျခားမွာ ကိုယ့္အႏုပညားအတြက္ေ၇ာ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ပါ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႔မွာ ဒီလိုရိွခဲ့တယ္။ ဒီလိုရိွေန တယ္ ဆိုတာကို အမ်ားသိေစခ်င္တဲ့အတြက္ပါ။ သူတို႔အတြက္ ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတရသလို သူတို႔ အလည္လာခ်င္စိတ္ကိုလည္း ႏိႈးဆြသလိုျဖစ္ေနတယ္။ အႏုပညာဆိုတာ တိုင္းျပည္အတြက္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီအႏုပညာက ရလာဒ္ဟာ တစ္ဦးတည္းအတြက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးနဲ႔ဆိုင္သြားၿပီေလ။ အဲဒါဟာ အက်ိဳးအျမတ္ပဲ” ဟု သူကဆိုသည္။

                သည္ေနရာတြင္ အႏုပညာေလာကမွာ အေတာ္ေလးဂယက္ရိုက္ခဲ့သည့္ အႏုပညာသည္ မည္သူ႔အတြက္လဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းျပႆနာကို သတိရမိပါသည္။ ယင္းျပႆနာကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကသည္။ ေျဖရွင္းေနာကဆဲလည္းျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကို ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာက ပန္းခ်ီအႏုပညာရႈေထာင့္မွေန၍  သူ႔အယူအဆကိုရွင္းျပသည္။

                “ပန္းခ်ီပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ အႏုပညာဆိုတာ Culture for all. အားလံုး အတြက္ပါပဲ။ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုဟာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္သာ မဟုတ္ဘူး။ ကမၻာႀကီးမွာရွိတဲ့ လူသားတိုင္းနဲ႔ဆိုင္တယ္။ လူသားတိုင္းဟာ ကိုယ့္လူမ်ိုးရဲ႕အႏုပညာကို ေလးစားရံုမွ်မက တစ္ျခားသူေတြရဲ႕အႏုပညာကိုလည္း ေလးစားရမယ္။ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့သူကလည္း ကိုယ္ဖန္တီးလိုက္တဲ့ အႏုပညာဟာ ကြင္းေလးပါးလြတ္ရမယ္။ ဆုိလိုတာက အႏုပညာဟာ တုိုင္းျပည္အတြက္လို႔ဆိုရင္ အဲဒီအႏုပညာဟာ တိုင္းျပည္ဆိုတာထဲမွာ တိုင္းျပည္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိုယ္စားျပဳမႈအေပၚမွာ မူတည္သြားတယ္။ ပိုစတာတို႔၊ အသိပညာတစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရးရတဲ့ပိုစတာမ်ိဳး။ အဲဒါေတြကို တိုင္းျပည္အတြက္လို႔ ဆိုရမွာလား။ အျခားရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြက်ေတာ့ေရာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လို႔ ဆိုလိုပမရႏိုင္ဘူးလား။ ဒါဟာ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႔ေရးလိုက္တာျဖစ္တယ္။ အဲဒါဟာ အႏုပညာသမား တစ္ဦးတည္းအတြက္ပဲလား။ တစ္ျခားလူေတြခံစားလို႔ မရဘူးလား။ ရခိုင္လူမ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဆီမီးခြက္အကဟာ တိုင္းရင္းသားတစ္စုရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈသရုပ္ကို ေရးထားတဲ့
ပန္းခ်ီကားဟာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳကို ေဖာ္ထုတ္ရာ မေရာက္ဘူးလား။ ဒီေနရာမွာ အႏုပညာရဲ႕တန္ဖိုးကိုက်ေတာ့ ေငြေၾကးနဲ႔ တိုင္းတာလို႔ေတာ့ မရဘူး။ အႏုပညာရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႔ပဲ တိုင္းတာရလိမ့္မယ္။ အဲဒါဟာ အႏုပညာသမားရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႔ဆိုင္သြားတယ္။

                ေရာင္းတမ္းဝင္ဖို႔အတြက္ ေရးတဲ့ပန္းခ်ီကားနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္မွာ ရွိတဲ့ဟာကိုႏွစ္ၿပီး ေရးတဲ့ ပန္းခ်ီကားဟာ မတူဘူး။ ဥပမာ- အပ္ထည္ဆိုပါစို႔။ အဲဒီသူဟာ ဘာကိုႀကိဳက္တတ္လဲ ကိုယ္က တီးေခါက္မိထားတယ္။ သူေျပာတဲ့ Post နဲ႔ေရးလိုက္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အားစိုက္စရာ မလိုဘူး။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ပိုင္ဟန္မဟုတ္။ ကိုယ္အသံုးခ်ခံလိုက္ရတာကို ကိုယ္မသိလိုက္ဘူး။ အဒါမ်ိဳးလည္းရွိ တယ္။ တကယ္က ကိုယ္ခုတံုးခံလိုက္ရတာေလ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သူမ်ားခိုင္းတာကို ေရးရင္ သူ႔အတတ္ပညာကို ထည့္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ အႏုပညာဆန္တဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ေတာ့ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ။ အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ အႏုပညာဆိုတာ အားလံုးအတြက္ပဲျဖစ္ရမယ္” ဟု အႏုပညာႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ၏ အျမင္ကို ရွင္းျပပါသည္။

                မိမိတို႔ယခုေရာက္ရိွေနသည့္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ထုကၠန္႔သိမ္ပုထိုးေတာ္ႀကီးအနီးရွိ ပန္းခ်ီျပခန္း ေလးမွာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္။ စက္တင္ဘာလက တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ပိတ္ရက္မရွိ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ျပခန္းတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ျပခန္းတြင္ ေျမာက္ဦး၏ ပန္းခ်ီကား ၁၀၀ နီးပါးျပသထားသည္။ ယခုျပခန္းေဆာက္လုပ္ရျခင္းရည္ရြာ္ခ်က္ကိုလည္း ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာက ဆက္လက္ ရွင္းျပပါသည္။

              “ အဓိက ကေတာ့ ကိုယ္ခံစားရတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို တစ္ျခားသူေတြကို တစ္ဆင့္ ခံစားေစခ်င္တဲ့အတြက္ ဒီ Gallery ေလးကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာပါ။ တစ္ဘက္က ေရာင္းတယ္ဆ္ုရာမွာ လည္း သင့္တင့္မွ်တတဲ့ ေစ်းနဲ႔ေရာင္းတာပါ။ ရန္ကုန္ေစ်းရဲ႕ ႏွစ္ဝက္တစ္ဝက္ပဲရိွပါတယ္။ ပန္းခ်ီကား ေတြကိုေတာ့ တိုးရစ္ေတြဝယ္သလို လိုကယ္ေတြလည္း ဝယ္ပါတယ္။ မႏွစ္တုန္းကဆိုရင္ ထူးထူးျခား ျခား လိုကယ္ေတြ ဝယ္တာေတြ႕ရတယ္။

              ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ျပခန္းေလးမွာ တစ္ျခား စေတလိုက္ေတြ၊ သစ္သီးဖႏွံေတြကိုထက္ ေျမာက္ဦးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပန္းခ်ီကား၊ ေျမာက္ဦးရႈခင္း၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေျမာက္ဦးလို႔ ထင္ဟပ္ ႏိုင္ေအာင္ ေျမာက္ဦးသဘာဝနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုး ေျမာက္ဦးရဲ႕ အေငြ႕ အသက္ကိုေပးႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီကားမ်ိဳး ေပါ့။ ေျမာက္ဦးေနဟာ ဘယ္ေလာက္ပူသလဲ အဲဒီ အေျခအေနေရာက္ေအာင္၊ ေျမာက္ဦးမိုး ဘယ္ေလာက္ရြာသလဲ အဲဒီခံစားမႈမ်ိဳး ခံစားႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေရးဖို႔ ေတာ့ အစီအစဥ္ရိွပါတယ္” ဟု ေျပျပသည္။

ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာက မိမိတို႔ႏွစ္ဦးအား ထိုင္၍ ရွင္းျပေနစဥ္ ရုတ္တရက္ ထလိုက္ကာ ျပခန္းေလး၏ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ေဘာင္ရိုက္လ်က္ ေထာက္ထားေသာ ပလိန္းတစ္ခ်ပ္ကို ကိုင္၍ ျပသည္။ ယင္းမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္၏ အဓိကျမစ္ႀကီးတစ္စင္းတြင္ပါဝင္သည့္ ေလးၿမိဳ႕ျမစ္၊ ေလးၿမိဳ႕သဘာဝႏွင့္ ယင္းျမစ္ကိုမွီခိုကာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကသည့္ ရခိုင္လူမ်ိဳး၊ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဘဝသရုပ္မ်ားကို ေပၚလြင္ေအာင္ေရးဆြဲမည့္ ကားျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုသည္။

ပန္းခ်ီကားတစ္ခုကိုဖန္တီးရာတြင္ ေဒသကြာဟမႈအလိုက္ဖန္တီးမႈပုံစံကလည္း ကြာဟႏိုင္ သည္ဟု သူကဆိုသည္။ ဆိုလိုသည္က ေဒသတစ္ခု၏ပန္းခ်ီကားသည္ ယင္းေဒသမွလူမ်ိဳး၏ ကာရိုက္တာ၊ ယင္းေဒသမွ Atmosphara Colour ပါကိုပါရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းေဒသမွအေငြ႔အသက္မ်ားပါေတာ့မွ ယင္းပန္းခ်ီကားသည္ သူတို႔ႏွင့္နီးစပ္သည့္ အႏုပညာဆန္ေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခုျဖစ္လာ မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာမွ ပန္းခ်ီကားတစ္ခုေရးမည္ဆိုလွ်င္ ယင္းေနရာသို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ေလ့လာၿပီး ေရးဆြဲသည္ဟုဆိုသည္။

“ဒီေျမာက္ဦးမွာ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေဒသနဲ႔ မတူတာေတြရွိပါတယ္။ ဥပမာဆိုပါစို႔။ ေတာႀကီးတခ်ိဳ႕ထဲ မွာ ဘုရားအို၊ ဘုရားပ်က္ေတြၾကည့္လိုက္ရင္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသလိုလို၊ လြမ္းစရာေကာင္းသလိုလို၊ ခ်ဳံေတာေတြထဲမွာ ဘုရားအက်ိဳးအပ်က္ေတြ။ အဲဒါသည္ပင္ ေျမာက္ဦးရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈတစ္ရပ္လို႔ ကိုယ္ကခံယူထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကို္ယ့္အေနနဲ႔ ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားေတြကို သြားရတာေတြရွိ တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္ မနက္ပိုင္းေနေရာင္ျခည္သိပ္လွေနတဲ့ ထုကၠန္႔သိမ္ပုထိုးကို ထိုင္ေရးတယ္။ ေနပူအေျခာက္ခံၿပီးေတာ့လဲေရးတယ္။ ေျမာက္ဦးေနဟာ ဘယ္ေလာက္ပူသလဲ။ အဲဒါကိုသိခ်င္လို႔ ထိုင္ေရးတာေတြရွိတယ္။

လြန္ခဲတဲ့ႏွစ္က ၿမိဳ႕လည္မွာရွိတဲ့ ဟာရီေတာင္ကေန ေန၀င္တာ ဘယ္လိုအေျပာင္းအလဲျဖစ္မ လဲဆိုတာကို သိခ်င္လုိ႔ ဟာရီေတာင္ကို ၂၄ ရက္တိတိတက္ခဲ့တယ္။ ညေန ၅ နာရီနဲ႔ ၅ နာရီခြဲေလာက္ မွာ ေန႔စဥ္တက္ခဲ့တာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕အေျခအေနဟာ ေနာက္တစ္ေန႔ရဲ႕အေျခ အေနနဲ႔ တူခ်င္မွတူမွာေလ။ မိုးတြင္းပိုင္းအေျခအေနနဲ႕ ေဆာင္းတြင္းပိုင္းအေျခအေနမတူသလို ေဆာင္းနဲ႔ေႏြအေျခအေနဟာလည္း တူမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲသလိုကြဲျပားတာေတြကို လိုက္ရွာခဲ့တာပါ။ အဲ သလို Nature Searching မလုပ္လို႔ကိုမရဘူး။ သဘာ၀ဆန္တဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခုျဖစ္ဖို႔အတြက္ သီအိုရီ နဲ႔ သဘာ၀အေၾကာင္းကို သိဖို႔လိုတယ္ေလ။ သဘာ၀အေၾကာင္းကို မသိလို႔ကိုမရဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္တာထက္ သဘာ၀နဲ႕နီးစပ္တဲ့ ပန္းခ်ီကားက ဆြဲေဆာင္မႈပိုရွိတာမဟုတ္လား”ဟု သူကဆိုျပန္ သည္။

ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ႔အေတြ႔အႀကဳံတစ္ခုကိုလည္း သူကေျပာျပသည္။

“လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က ကေနတာက “ကာေရာ့”ဆိုတဲ့ ပေရာဖက္ရွင္နယ္ ပန္းခ်ီသမားတစ္ေယာက္ ေျမာက္ဦးကိုေရာက္လာတယ္။ သူက ရႈခင္းေတြကိုအေရးမ်ားတဲ့ ပန္းခ်ီသမားတစ္ေယာက္။ သို႔ေသာ္ သူက ဓါတ္ပုံကိုၾကည့္ေရးတာမ်ားတယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ပန္းခ်ီကားေတြကို သူကမေက်နပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ သူကကၽြန္ေတာ့ဆီေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကိုေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားပန္းခ်ီကားေတြဟာ သဘာ၀နဲ႔ နီးစပ္တယ္တဲ့။ ငါ့ပန္းခ်ီကားေတြက်ေတာ့ သဘာ၀နဲ႔မနီးစပ္ဘူးတဲ့။ ငါ ခင္ဗ်ားဆီလာရဦးမယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ခင္းဗ်ားဘယ္လိုေရးလဲေမးေတာ့ ငါဓါတ္ပုံကိုေရးတာတဲ့။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခင္ဗ်ားဓါတ္ပုံကို မေရးနဲ႔။ ဓါတ္ပုံကိုမွီးရုံေလာက္ပဲေရး။ အဓိကက ခင္ဗ်ားအဲဒီေနရာမွာ ထိုင္ၿပီးေရးလို႔ ေျပာေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားေျပာတာမွန္တယ္။ ငါလည္းအဲသလို စဥ္းစားမိတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ေဒသတစ္ခုရဲ႕အေငြ႔အသက္ကို အဲဒီေဒသမွာပဲ ခံစားလို႔ရတယ္။ ဥပမာ-ေဒသတစ္ခုကိုေရာက္ခဲ့လုိ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ကားမွထိုင္မေရးခဲ့ဘဲနဲ႔ ဓါတ္ပုံကိုျပန္ေကာက္ၿပီး Represent လုပ္ရင္ အဲဒီေဒသအေျခ အေနနဲ႔ သိပ္နီးစပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေဒသရဲ႕အေငြ႔အသက္ကို ကိုယ္တိုင္ခံစားဖူးရမယ္ ေလ”

ပန္းခ်ီကားေကာင္းတစ္ခုျဖစ္လာရန္အတြက္ အဂၤါရပ္(၅)ခ်က္ရွိသည္ဟု ပန္းခ်ီပညာရွင္မ်ားက ဖြင့္ဆိုသတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ယင္းတို႔မွာ (၁) အလင္းအား(light value)၊ (၂) အႏုအရင့္(tone value)၊ (၃) ေဆးသားအေရာင္(colour value)၊ (၄) မာမႈေပ်ာ့မႈ(texture value)၊ (၅) ေဆးသား အထူအပါး(payment value) စသည္တို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာမွာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခုေရးဆြဲ ရာတြင္ ယင္းအဂၤါရပ္ငါးခုကို အဓိကအေလးထားေရးဆြဲသည္ဟု ဆိုသည္။

“အတတ္ႏိုင္ဆုံးကေတာ့ အဲဒီအဂၤါရပ္ငါးခုပါႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ က ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ေအာင္ေရးတယ္။ အင္တာနယ္ရွင္နယ္မွာ သတ္မွတ္ထားတာကလည္း ပန္းခ်ီကား တစ္ခုကို Five value သတ္မွတ္ပါတယ္။ ေရးနည္းေရးဟန္နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ သို႔ေသာ္ ဖန္တီးမႈ Creation ပိုင္းက်ေတာ့ လြတ္လပ္ရမယ္။ ႀကိဳက္သလိုေရးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့အေနနဲ႔ကေတာ့ ေဆးသားအေပၚမူ တည္တာမ်ိဳး၊ Composition အေပၚမူတည္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေျမာက္ဦးကကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ Compose တစ္ခုကိုေရးလိုက္တယ္။ သို႔ေသာ္ အဆင့္မွီပန္းခ်ီကားတစ္ခုျဖစ္လာဖို႔အတြက္ အဲဒီ Five value ကို အေလးထားပါတယ္။ ေရးနည္းေရးဟန္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ဆရာသမားေတြသင္ျပထားတာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာထားတာေတြကို ေပါင္းစပ္ၿပီးေရးတယ္”

ပန္းခ်ီေရႊေမာင္သာမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၀၁၁-ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လအတြင္းက ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အ ျဖစ္ ၾသစေၾတးလ် ႏွင့္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမ်ားရွိ ကမၻာေက်ာ္ပန္းခ်ီျပတိုက္မ်ားသုိ႔ တစ္လၾကာသြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ဗီယင္နာၿမိဳ႕ရွိ နာမည္ေက်ာ္ Zake ပန္းခ်ီျပခန္းမွ Mr & Mrs Zake တုိ႔၏ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ သြားေရာက္ေလ့လာၾကည့္ရႈခြင့္ ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္း၌ Satta, Mura U, Tamsweag, Salzburg ၿမိဳ႕မ်ားသို႔ လွည့္ပတ္ခဲ့ၿပီး ဗီယင္နာၿမိဳ႕မွ KHM(Kunset Historical Museum)ႏွင့္ Albatina တို႔ကို ၾကည့္ရႈခြင့္ရခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ျပင္သစ္ခရီးစဥ္အတြက္ Dr Alexandra de Mersam ရခိုင္အမည္ သဇင္ျဖဴ၏ဖိတ္ ၾကားခ်က္အရ သြားေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ကမၻာ့ပန္းခ်ီေက်ာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မိုေနး၊ ဗန္ဂိုး၊ ေဒးကား စသူတို႔၏ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ားကို ၾကည့္ရႈေလ့လာခဲ့ရသည္။ ယခုခရီးစဥ္မွာ သူ၏ပန္းခ်ီပညာအတြက္ အားသစ္ေလာင္းသည့္ ခရီးစဥ္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သူကဆိုသည္။

“ကိုယ့္ရခိုင္က ပန္းခ်ီကားေတြဟာ အခုသြားေရာက္ခဲ့တဲ့ ဥေရာပအေတြ႔အႀကဳံအရ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဓိက,က (၂)ပိုင္းရွိတယ္။ (၁) အခ်က္ ေဆးနဲ႔ပတ္သက္ လို႔ (၂) က ဖန္တီးမႈ(Creation)နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေပါ့။ (၁)အခ်က္ ေဆးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံက ထြက္ တဲ့ေဆးမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားကေနလာတာ။ ဒီမွာက ေစ်းေပါေပါ့နဲ႔ရတဲ့အတြက္ တရုတ္ကလာတဲ့ေဆး ေတြကို မ်ားေသာအားျဖင့္ သုံးၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးအားျဖင့္ ကြာလတီညံ့တယ္။ (၂)အခ်က္က် ေတာ့ သူတို႔ဆီမွာရွိတဲ့ အႏုပညာသမားဖန္တီးမႈနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီကအႏုပညာသမား ဖန္တီးမႈက ကြာတယ္။ ကြာတယ္ဆိုရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘက္ကသာပါတယ္။ သူတို႔ဆီမွာက သူမ်ားအႀကိဳက္ကို လိုက္ၿပီး ေရးေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာက အဲလိုမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အႀကိဳက္ကို အႏုပညာ ဆန္ေအာင္ ဖန္တီးၾကတာပါ။ သူမ်ားအႀကိဳက္မလုိက္ဘူး။ ကိုယ္ခ်မွတ္ထားတဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚရပ္ၿပီး ကိုယ့္အႏုပညာကို ကိုယ္ဖန္တီးၾကတယ္။ အဲဒီအခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ထက္သာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ေနနဲ႔ ကိုယ့္ရခိုင္ကဖန္တီးတဲ့ အႏုပညာပစၥည္းဟာ ကမၻာကိုရင္ေပါင္တန္းႏိုင္ ၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခုနကေျပာသလိုပဲ ဥေရာပမွာ ေပၚပင္ေတြကမ်ားတယ္။ ပန္းခ်ီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပေရာဖက္ရွင္နယ္ဘက္ ေရာက္ေနတာကနည္းပါတယ္။ ဒီမွာက ပန္းခ်ီအႏုပညာကို ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး၊ ဘ၀ကိုနစ္ၿပီး လုပ္ေနၾကတာပဲေလ သူတို႔နဲ႔ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ပစၥည္းပစၥယေတြဟာ ဒီကအဆင့္မမွီဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရေပမယ့္ ဖန္တီးမႈ(Creation)ပိုင္းမွာက်ေတာ့ ဒီကပိုျမင့္ပါတယ္။”ဟု သူ၏ဥေရာပအေတြ႔အႀကဳံအရ သုံးသပ္သည္။

သူ၏ျပပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ မၾကာမီ ဆရာ၀င္းေဖျမင့္၊ စိုင္းေ၀လ်ံတို႔ႏွင့္ Group Show တစ္ခုကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သံလြင္လမ္းထိပ္ရွိ New Treasure Art Gallery တြင္ ျပဳလုပ္ရန္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ ယခု ၂၀၁၂-ခုႏွစ္အတြင္းတြင္လည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ျပင္သစ္ယဥ္ေက်းမႈဌာနတြင္ ေျမာက္ဦးမွသည္ အမ္း၊ ရန္ကုန္သို႔ (Mrauk U, Ann to Yangon)တစ္ကိုယ္ေတာ္ပန္းခ်ီျပပြဲတစ္ခုျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ ေၾကာင္း သူကဆိုသည္။

“ပန္းခ်ီဆိုတာက လူသားတိုင္းခံစားေစႏိုင္တဲ့ အႏုပညာၾကားခံတစ္ခုပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာကလူ ေတြ လာၾကည့္ရင္လည္း အဲဒီေနရာဟာ အဲဒါပါပဲ။ ဒီကလူေတြၾကည့္ရင္လည္း အဲဒါပါပဲ။ ဘာသာစ ကားခ်င္းမတူေပမယ့္ မ်က္လုံးခ်င္ကေတာ့ တူတာပဲ။ ခံစားခ်က္ကေတာ့ တူခ်င္မွတူလိမ့္မယ္ေလ။ ဒါ ေပမယ့္ ခံစားခ်က္မတူေတာင္မွ၊ ဘာသာစကားကြဲျပားေတာင္မွ စိတ္ခံစားမႈေတာ့ တူလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ပန္းခ်ီဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၾကားခံဘာသာစကားတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ပန္းခ်ီဆိုတာ ကိုယ္ေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ခံစားခဲ့ဖူး တဲ့ေနရာတစ္ခုကို တျခားလူေတြခံစားႏိုင္ေအာင္ Represent လုပ္တာပဲ။ အဲဒါဟာ Realism ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။ Impression ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ Expression ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အတတ္ပညာနဲ႔ အႏုပညာလိုင္းကေန ျပန္ခံစားေစတာျဖစ္တယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကိုယ့္အေျခအေနတစ္ခု၊ ကိုယ့္ခံ စားခ်က္တစ္ခုကို လူတကာမွ်ေ၀ခံစားလို႔ရေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနတာလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။”

‘အႏုပညာအလုပ္ဟာ ထမင္းစားေရးအလုပ္ထက္ ေလးနက္တယ္’ဆိုသည့္စကားမွာ သူ႔ခံယူ ခ်က္၊ သူ၏လက္သုံးစကားျဖစ္သည္။ သူ၏ဘ၀ကိုၿခဳံၾကည့္လိုက္လွ်င္ သူသည္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ပန္းခ်ီႏွင့္ရူးသြပ္လာခဲ့သူျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီသည္ သူ႔ဘ၀အတြက္ တန္ဖိုးအထားဆုံးျဖစ္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ေမြ႔ ျခင္း၊ ၿပီးျပည့္စုံျခင္းတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာအရာျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ပန္းခ်ီဟူသည္ သူ၏ဘ၀၊ သူ၏အ သက္ျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီႏွင့္သူသည္ ခြဲျခား၍မရေသာအရာလည္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ဘ၀၊ သူ၏ကမၻာေလး ကို ပန္းခ်ီျဖင့္ပင္တည္ေဆာက္ထားသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပန္းခ်ီပဲေရးသြားမယ္။ ဘ၀မွာ ဒါကိုေဇာက္ခ်လုပ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ ကတည္းက ေသေအာင္ထိပန္းခ်ီေရးသြားမယ္။ ေငြရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ ေရးကိုေရးသြား မယ္။ ကိုယ္ခံစားမိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ခုမဟုတ္ေတာင္မွ ေနာက္လူေတြခံစားေစခ်င္တယ္။ အဲဒီခံစား ခ်က္နဲ႔ပဲ ကိုယ္ေလ့လာထားတဲ့၊ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ဒီပန္းခ်ီနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေၾကာင္းအရာအခ်က္ အလက္ေတြကို စာေရးထားခဲ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပန္းခ်ီနဲ႔ပန္းခ်ီထဲမွာပဲ ဘ၀တစ္ခုလုံးေနသြားမယ္”

အဲသည္ေန႔က မိမိတို႔ႏွစ္ဦးမွာ သူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာၾကေတာ့ သူႏွင့္သူ႔ကမၻေလးျဖစ္ သည့္ ပန္းခ်ီျပခန္းေလးမွာ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ရွိ အထင္ကရဘုရားပုထိုးမ်ားေနာက္ကြယ္၌ တရိပ္ရိပ္ျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။

                                                                           

                                                                                  မင္းသိမ္းၾသင္(အဥၨန)

                                                                                January 8, 2012

By: ၀ံလက္ ေက်းလက္ေဒသ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း (ရခိုင္ျပည္)